>Wat een gezelligheid, het danst en het springt samen. Wat een eenheid. Veel mensen geven te kennen dat dit toch wel de ultieme relatie moet zijn. Niemand zag het gevaar. Ook de empaat niet. Een empaat met te weinig begrenzing is als een olievlek die zich vermengt met de woeste zee. Het is nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden, ze zijn allebei vloeibaar. Wat wel zichtbaar is, zijn de kleuren. Maar dan moet je goed kijken. Op het moment de olie zichzelf weer bij elkaar roept, komt er weerstand van de woeste zee. ''Waarom word jij verwijderd van mij en moet ik hier in al mijn onstuimigheid kleurloos en alleen achterblijven? Wat ben jij meer dan mij?, ik was net zo gelukkig met al jouw kleuren!'' En wanneer de olievlek zichzelf niet goed bij elkaar houdt, ontsnapt er ongecontroleerd weer een beetje kleur terug naar de woeste zee.